Terugblik op de eerste periode!

Deze keer speciaal voor Papa en alle andere mensen die moeite hebben met Engels- een verhaal in het Nederlands!:) Ga er wel eventjes voor zitten want het is namelijk wel een heel lang verhaal! Het heeft geen foto’s, maar ik denk dat het wel een aardig kijkje in mn leven hier geeft.

Het zegt veel over hoe ver we al ingeburgerd zijn hier dat ik eigenlijk niet zo heel erg veel nieuwe dingen te vertellen heb. Na Kaapstad (waar dus het vorige verhaal over ging;) hebben we vooral heel hard gewerkt op school! Nu ik dit verhaal typ is het Goede Vrijdag en hebben we officieel herfst (!) vakantie- 3 hele weken. Dit geeft me de tijd om eens uitgebreid te vertellen over wat ik nu eigenlijk doe, en niet alleen maar de toeristen versie van ons verblijf hier.

Officieel is de eerste periode op school nu over, dus iedereen moest cijfers hebben- wat dus betekende dat alle leerlingen toetsen moesten maken. Op zich is dat niet zo erg, maar wel het feit dat je ze ook allemaal na moet kijken! Zoals jullie weten geef ik Klas 8,9 en 11 les. Ik heb 4 klassen 8, 2 klassen 9 en 3 klassen 11. Dit is ongeveer zo’n 260 leerlingen… Klas 8 heeft 3 dingen gedaan voor het eerste rapport cijfer- een werkstuk en 2 toetsen, klas 9 een werkstuk en een toets en klas 11 een werkstuk en een toets, Dat betekent dus dat ik afgelopen weken 580 dingen heb nagekeken, een heel karwei- dat kan ik je wel verzekeren!! Echt ongelofelijk wat sommige mensen voor handschriften hebben!! Of mensen die hun naam of hun klas niet op hun blaadje schrijven- dus moet je alle lijsten doorlopen tot je hun gevonden hebt- altijd op de laatste lijst natuurlijk. Sommige mensen hebben 2 namen en schrijven dus de naam op die niet op de klas lijst staat, dus moet je maar gokken dat het de persoon is met dezelfde achternaam (die onuitspreekbaar zijn!) of misschien is het een nieuwe leerling die nog niet op de klas lijst staat… Oh en ik heb ook nog zo’n 100 essays voor klas 10 nagekeken en nog de werkstukken van klas 11 van een andere docent- dus ik denk dat het totaal op ongeveer 700 dingen ligt… Voor het geval jullie denken dat ik hier niet zoveel doe!:) Alles gaat hier nog met de hand, dus alle cijfers moeten opgeschreven worden, dan moet je vervolgens alle gemiddeldes uitrekenen en alles overschrijven op de lijst die ingeleverd moet worden… Woensdag aan het eind van de middag waren we eindelijk klaar met alles!! Donderdag ochtend om 8 uur moesten alle cijfers ingeleverd zijn- dus we waren ruim op tijd!:) We waren om 3 uur thuis, om 5 uur ging ik naar bed en heb doorgeslapen tot de andere ochtend kwart voor 6 voor nog een laatste dagje school!

De afgelopen weken stonden dus vooral in het teken van cijfers verzamelen, wat op zich best leuk is. Je moet eerst de toets bedenken en dan zit je met een doodstille klas die ijverig aan een toets zit te werken, terwijl jij intussen de toets van de vorige klas kunt nakijken en intussen opletten of er niet gespiekt wordt. Het is best ingewikkeld om dat te voorkomen als je 36 leerlingen in een klein lokaal gepropt hebt en eigenlijk niet genoeg ruimte voor allemaal hebt, laat staan nog ruimte tussen de leerlingen… Maar volgens mij ben ik er aardig in geslaagd.

De onderwerpen waar ik les over heb gegeven deze periode waren best wel heftig… In grade 8 heb ik lesgegeven over drugs misbruik- inclusief alcohol en andere dingen waaraan je verslaafd kunt zijn, en over HIV en AIDS. Ik ben dus een beetje veranderd in een biologie docent- best nog ingewikkeld. Maar inmiddels snap ik zelf het biologische gedeelte en in de eerste klas ligt het niveau toch niet zo hoog, dus lukte het aardig om het over te brengen. In de eerste les over HIV en AIDS vroeg ik aan de kinderen twee vragen: 1. Ken je iemand die HIV of AIDS heeft? 2. Heb je iemand gekend die aan AIDS is overleden. Op de eerste vraag gaf ongeveer de helft een bevestigend antwoord. Op de tweede vraag gaf de meerderheid een bevestigend antwoord, in een klas waren er zelfs maar 3 mensen (van de 35) die niemand hadden gekend die aan AIDS was overleden. Dit is dus echt het dagelijks leven voor deze kinderen en niet een ver van hun bed show! Verbazingwekkend zijn de dingen die ze denken te weten over HIV- hoe je het niet kunt krijgen of hoe je het kunt genezen. Er doen zoveel mythes de rondte dat het eigenlijk schrijnend is. Vooral als een jongetje zegt “ja maar, mijn vader zegt….” En je dan keihard moet zeggen dat het grote onzin is en ABOSOLUUT NIET waar. Ik heb een hele lange discussie gehad met een jongetje over waarom je niet kunt genezen van AIDS als je douched (wat de misschien toekomstige president van Zuid Afrika- Jacob Zuma- publiekelijk beweert). Hij was er vast van overtuigt dat het waar was en dat je er wel van kunt genezen. Uiteindelijk heb ik met behulp van een flesje water uitgelegd hoe het werkt- of niet werkt.

Ik had het flesje water- waar nog water inzat- en vroeg hem wat er gebeurde als ik het zou wassen. Hij zei natuurlijk dat het flesje schoon zou worden. Hem een stapje verder meenemende vroeg ik hem zich voor te stellen dat het flesje een lichaam voorstelt dat besmet is met HIV- het water stelt het besmette bloed voor. Dus wat gebeurd er met het water als ik het flesje was? Niets natuurlijk, dat snapte die wel. En vervolgens maakte hij- zoals ik wilde- de link met bloed. Er gebeurd niets met je bloed als je de buitenkant wast en de binnenkant kun je simpelweg niet wassen. Hij zei, ‘ja maar, je kunt het dopje er af halen en de binnenkant toch ook wassen (daar ging mn vergelijking…;’) Maar wat gebeurt er als je water met zeep mengt is het dan nog goed drink water? Nee- dus als je bloed met zeep mengt is het ook niet goed voor je bloed. Hij was er helemaal ondersteboven van en keek echt heel geschokt omdat hij- en met hem nog een aantal andere kinderen zich ook ineens realiseerde wat het betekent als dit niet waar is. Wat als een vooraanstaand man als Jacob Zuma, misschien de volgende president van Zuid Afrika, beweert dat AIDS niet serieus genomen moet worden, dat het simpelweg genezen of voorkomen kan worden als je een goede douche neemt nadat je seks hebt gehad met iemand… Kinderen zeiden- ja maar mijn oudere broer geloofd dit, en mijn vader… en mijn oom… U zegt dat het een leugen is, en we hebben zelf gezien waarom, maar hoe kan hij dat dan zeggen- dan wordt alles nog veel erger want mensen geloven hem en nemen geen serieuze voorzorgsmaatregelen!

Ik was zó trots op mijn eerste klassers! Ze zijn nog zo klein, en dit was zo schokkend voor ze maar intussen zijn ze al zo wijs! Ik kan me niet voorstellen dat eerste klassers in Nederland dit begrijpen of linken leggen (misschien ben ik bevooroordeeld, maar toch…) We hebben het er dus uitgebreid over gehad waarom dus goed onderwijs zo belangrijk is. Ze voelden allemaal dat er een taak voor hun was weggelegd- zij hebben nu de juiste kennis en het is aan hun om dit te verspreiden, te delen met hun broers, hun ooms, hun vaders enz. Sommige kinderen werden er helemaal zenuwachtig van omdat dit betekend dat ze hun vader tegen spreken, maar ze waren er wel van overtuigd dat het moest. Ik moest echt bijna huilen toen de volgende les een van de kleinste- liefste- jongetjes naar me toe kwam en zei. “Mevrouw- ik heb het tegen mijn oudere broer gezegd, maar hij geloofde me niet! Toen heb ik ook de truck met het flesje water gedaan, en toen geloofde hij me wel- goed he!?” Hij straalde helemaal en was zo blij dat hij iets had gedaan voor de toekomst van zijn land. Ik kon hem alleen maar een knuffel geven en vertellen dat ik heel trots op hem was!

In grade 9 was het ingewikkelder! Ik moest seksuele voorlichting geven- ja ik geeft echt geen biologie, maar blijkbaar hoort dit ook niet bij biologie, maar bij Life Orientation:) Stel je voor… een klas van 30 kinderen van 14-15 jaar, en je moet seksuele voorlichting geven… Precies- je voelt je ietwat ongemakkelijk! Ik had- al zeg ik het zelf- een briljant idee! De eerste les die hierover ging had ik een aantal regels opgesteld, en samen met Marloes een mooie poster gemaakt! Ook heb ik kaartjes uitgedeeld- roze en blauwe:) en gezegd dat iedereen een vraag op moest schrijven die met het onderwerp te maken had. Het maakte niet uit wat, en je hoefde niet je naam op het kaartje te schrijven. Nou… dat heb ik geweten! Ik kreeg echt heel veel vragen, de meest persoonlijke vragen werden gesteld. Iedereeen durfde nu te vragen nu ze het toch niet in een volle klas moesten doen. Ik heb alle vragen verzameld- uitgetypt en ook de antwoorden uitgetypt, ze op kaartjes geplakt en er een soort memorie idee van gemaakt. Ik heb de klas in 4 groepen verdeeld, iedereen had 10 vragen en 10 antwoorden, maar niet de juiste antwoorden op de vragen- wat ze moesten doen is de juiste antwoorden op de vragen vinden. De eerste groep die 10 juiste antwoorden had, had gewonnen. Ze moesten dus antwoorden uitwisselen, maar de vragen houden. Dit was erg leuk en na een tijdje kwamen ze erachter dat het de antwoorden op hun vragen waren dus werden ze nog gemotiveerder! Aan het eind was er een groep die 10 juiste antwoorden had. Maar er was intussen wel zo een sfeer van openheid dat er andere vragen gesteld werden en er niet lacherig meer gedaan werd. Het was echt zo leuk! Ik had deze les buiten gedaan want anders wordt het wel erg lawaaierig voor binnen, en aan het eind staat iedereen in een cirkel om me heen en is iedereen serieuze vragen aan het leren en vertellen ze hoeveel ze al geleerd hebben. Aan het eind van de les vindt iedereen (inclusief mezelf) het jammer dat de les over is. Verschillende leerlingen blijven nog even hangen om persoonlijke vragen te stellen- die soms best wel heftig zijn. Maar ik ben wel heel blij met het vertrouwen dat ze me geven!
Vervolgens moest ik ook de menstruatie cyclus uitleggen, en iedereen moet weten wat het is en hoe het werkt- in detail! Dit was een behoorlijke strijd met de jongens, die hier echt NIETS mee te maken willen hebben. Het was dus heel stil in de klas en niemand wilde praten. Ik ging er dus maar eens bij zitten en vroeg waarom er niemand iets wilde zeggen en ik geen antwoord kreeg op mijn vragen (Wat heel irritant lesgeven is!) toen kwam de aap uit de mouw! De meisjes wilden er niet over praten waar de jongens bij waren- want dan werden ze er vervolgens mee gepest als in “oh het is zeker die tijd in de maand, daarom doe je zo kortaan gebonden” (blijkbaar is het overal ter wereld hetzelfde!:) Vervolgens zeiden de jongens dat ze het vreselijk vonden om dit allemaal te weten en dat ze er totaal niet het nut van inzagen en dat er in bijna al hun culturen een taboe op rust. Het is iets onreins- en daar hoort niet over gepraat te worden, zeker niet door mannen (wat deze stoere jongens toch al wel bijna zijn!) Toch nog een taak voor een Cultureel Antropoloog hier! Ik heb dus uitgelegd dat het het meest natuurlijke proces ooit is, en dat het niets is voor de meisjes om zich over te schamen en dat de jongens geen recht hebben om de meisjes ermee te pesten. Als er geen menstruatie zou zijn zou er ook geen voortplanting zijn, en zou geen van de jongens dus bestaan ( en natuurlijk ook de meisjes niet). Dit was blijkbaar het sleutelwoord- want nu wilden ze dan toch wel weten waarom het dan zo was- precies waar ik ze hebben wilden. Eerst heb ik ze laten beloven dat de jongens de meisjes met respect zullen behandelen, dat we hier als volwassenen over praten en geen flauwe grapjes over maken en de meisjes mogen de jongens niet voor dom uitschelden als ze dit niet weten of niet begrijpen- tenslotte gaat het niet over hun lichaam. Iedereen vond dit een goed idee en vervolgens konden we verder met een nuttige les:) Een jongen echter, Sibusiso, wilde er echt niet over praten. Hij begreep wel dat ‘HET’ nuttig was en belangrijk om te weten, maar hij kon er echt niet over praten- niet in de klas! Hij kwam na schooltijd langs en ik heb het hem stap voor stap uitgelegd en hij heeft z’n vragen gesteld en was vervolgens zo trots als een pauw toen hij voor zijn toets 20 van de 25 punten had en alles helemaal goed over de menstruatie- een hele overwinning voor hem! Hij is nu mijn trouwste bewonderaar en komt heel vaak even een praatje maken en tussendoor allerlei vragen stellen over dingen die hem bezig houden. Hij is maar 14, maar hij lijkt veel ouder en wijzer door de dingen die hij mee maakt (moet maken). Langzamerhand lukt het echt niet meer om gelijk na school naar huis te gaan omdat er allerlei kinderen ‘eventjes’ langs komen om een praatje te maken, of eventjes willen praten of soms alleen eventjes een knuffel willen…

Oops, dit is al wel een heel erg lang verhaal geworden, en deze keer zelfs met geen foto’s. Maar ik denk dat jullie tussen de regels wel door kunnen lezen dat ik het hier echt geweldig naar mn zin heb en me helemaal op mn plaats voel! Ik geniet echt enorm van de kinderen, en blijkbaar vinden ze mij ook wel erg leuk want heel veel kinderen kwamen gisteren heel bezorgd vragen of ik nog wel terug kom na de vakantie, een meisje was zelfs al in tranen. Maar gelukkig kom ik nog terug na de vakantie- 3 weken lijkt echt veel te lang!!! Gelukkig komt Kevin morgen aan, dus heb ik wel wat afleiding;)

Zoe, de adjunct directeur, brengt me naar het vliegveld- echt heel lief! Daar heb ik een auto gehuurd, dus kan ik zelf terug rijden. We weten nog niet precies wat we gaan doen- in ieder geval naar Kaapstad, en waarschijnlijk paardrijden in Lesotho (het Zwitserland van Afrika)- maar ik zal jullie op de hoogte houden!:)

Heel veel liefs! Ik begin jullie zo langzamerhand wel te missen hoor!! Maar ik moet er nog niet aan denken om afscheid te nemen hier! Kunnen jullie niet hier langskomen?:)